Hoi Lucille
Sorry dat ik zo laat een berichtje stuur. Ik hebt het de afgelopen weken erg druk gehad met school en afgelopen weekend was ik op ledenweekend en ik wilde wel een fantsoenlijk bericht sturen.
Het gaat erg goed met mij nu. Mijn wondjes waren zelfs al voor het ledenweekend genezen. Je ziet alleen nog littekens maar ik ga al wel door het leven zonder foundation. Als ik de deur uit ga doe ik meestal alleen een beetje mascara op en verder niets. Ik moet zeggen toen ik jouw praktijk verliet die dag was het eerst heel vaag en raar. Later kwam een opgelucht gevoel in de plaats en eerst kon ik het niet plaatsen maar ik denk dat het een soort rust is, dat ik zeg maar geen zorgen meer heb enzo.
Ik hoef me er niet meer druk om te maken. Ik krab alleen nog als ik jeuk heb zoals de meeste mensen doen. Af en toe heb ik (vooral in t begin was dat zo) nog wel de neiging om aan velletjes te zitten, maar dan zeg ik nee, ik doe het wel met een schaartje afknippen en ik heb het onder controle. Puistjes knijp ik uit met zo’n special pennetje. Ik denk dus dat het wel het effect heeft gehad dat ik had gehoopt. Ik ben nu 2 weken verder en ik heb nog steeds een zachte gave huid en ik ben er heel erg blij mee. Wat betreft de herinneringen die ik nu weer heb maakte dat wel echt wat in mij los in het begin, maar deze heb ik nu een plaats kunnen geven.
Over het algemeen voel ik me rustiger, zelfverzekerder, mooier en gewoon echt beter. Ik zie nu pas wat dat krabben al die jaren met me heeft gedaan.
Kun je het een beetje volgen? Sorry voor het lange verhaal, maar ik ben je echt zo dankbaar!
Groetjes,
Felicia
Dwangmatig gezicht open krabben
